Може ли некој да ми даде мислење врз основа на лично искуство, што мисли за следниве два вида на живи мамци:
1. брашнарски црв и
2. Скакулец

По ова прашање на еден од нашите читатели, колега Ристо, овој пост го посветуваме на скакулците, а дополнително ги молиме сите читатели доколку имаат одредено искуство со скакулецот како мамец, но особено брашнарски црв, истото да го сподели со нас.

СКАКУЛЕЦ

Голем број на риби, особено грабливките ги обожаваат инсектите кои живеат во близина на водите и кои од време на време паѓаат во водата. Кога некој инсект ќе падне во вода во која има риби, тогаш тешко да остане жив. Дел од тие инсекти се мушичките, мувите, коњштипите, осите, штурците и секако скакулците.

Скакулецот е инсект кој го наоѓаме во тревите, кои секако растат околу езерата и покрај реките и токму поради ова тој еден од најдобрите мамки за многу риби. Како што е познато, рибите ги напаѓаат сите инсекти кои прирдно им паѓаат во водата, а токму скакулецот е таков инсект.

Какви се скаулци постојат ?

Кај нас најчести се кафеавите и зелените скакулци. Притоа во зависност од големината на скаулецот, постојат и скакулци кои имаат убава раскошна боја и многу шари по скакулецскакулец1телото. Тоа најчесто се поголемите скакулци, кои имаат и крила и кои потешко се фаќаат. Генерално, колку поголем и пошарен скакулец, толку подобро и рибата нема да може да му одолее.

Како се фаќаат ?

Фаќањето на скакулците е можеби една од најтешките работи кога се зборува за фаќање на риба на скакулци. Тоа е така затоа што скакулците се добро камуфлирани во тревите и тешко се распознаваат и второ затоа што скокаат и тешки се за фаќање. Едноставно треба да се пикате по тревите, треба да имате добра стратегија, добри рефлекси и добри фаќачки способности. Неколку совети можат да бидат од корист.

1. За да ги лоцирате тргнете на места на кои има поголема трева. Со самото ваше влегување во тревата скакулците ќе започнат да скокаат и така да ја откриваат својата положба. На тој начин ќе ги лоцирате.скакулец 2

2. Кога веќе сте го лоцирале каде паднал скакулецот, приближете му се многу полека и наведнати, доколку се приближувате брзо и исправен бидете сигурни дека еден скакулец ќе бркате половина час.

3. Кога веќе сте на растојание на кое го гледате скаулецот и можете да го фатите, тогаш треба да се направи финалниот чекор на негово фаќање. Доколку скакулецот е застанат на тревка која е повисока и небодликава, тогаш најдобро ќе го фатите со отсечно замавнување и фаќање на скаулецот во вашата дланка. Немојте да се плашите, скакулците не се воопшто опасни и не касаат. Доколку скаулецот е во ниска трева, тогаш најдобро ќе го фатите доколку одозгора мавнете со вашата дланка, патика, папуча и сл. врз него. При ваква ситуација бидете внимателни при подигнувањето на раката, или патиката. Ако тоа не го направите кибритполека, тогаш додека се обидувате да видите дали вашиот скакулец е фатен, тој може да ви отскокне и да избега.

Како да ги чувате ?

Кога веќе сте фатиле неколку скакулци, тогаш треба некако да ги чувате се додека не го ставите на јадица. Некои рибари тоа го практикуваат во ќибритчиња, мали пластични шишиња, додека други прават и посебни кутии за скаулци. При ова не кутија 2заборавајте да направите мали дупчиња во кутијата во која ги чувате скакулците за тие да бидат живи, ова особено треба да се направи доколку се спремате за риболов после неколку дена, во кои доколку скакулците ви умрат тие ќе се стврднат и ќе се кршат додека пробувате да ги ставите на јадица.

Вештачки скакулци

Доколку не сте многу вешт при фаќањето на скакулци и доколку немате од каде да купите, тогаш може да користите и вештачки скакулци кои ги има во многу форми. Генерално ги користат мушичарите кои прават мушица во вид на скакулец, како и воблерашите кои користат воблери во вид на скакулец.

Кои риби најдобро се ловат на скаулец ?

На скакулец најдобро се ловат пастрмките и кленовите кои никогаш нема да одолеат на скакулец кој паднал во нивна близина.

Каква спрема ни е потребна за риболов со скакулци ?

Скакулецот е дефинитивно мамка за површински риболов. Тоа значи дека треба да ловите на тој начин што на рибата ќе и симулирате паѓање на скакулецот во водата, без тој да пропаѓа (без олово). Можете да ловите “НА ПЕЦ“ т.е без олово, со подигнување на тапата, или перцето едно метро над мамецот и со зафрлување на места на кои сте ги лоцирале рибите, или претпоставувате дека ги има. На скакулец може да фаќате и со трска-мушичара, а може да фаќате и со васер-кугла. Во било која варијанта, битно е скакулецот да е на површината на водата, да го потегнувате конецот на начин што скакулецот ќе мрда и со вашите движења да симулирате паднат скакулец во водата кој со своето мрдање пробува да избега од водата. На тоа, рибата нема да одолее.

Каде да зафрлате?

Ако ги забележите кленовите, или пастрмките, а тие не ве забележат вас, тогаш сте блиску до улов. Доколку не сте ја забележале рибата, тогаш зафрлувајте онаму каде што претпоставувате дека ја има. Тоа кај реките најчесто се вировите и браните кои ја смируваат водата при брз водотек, местата на кои реката тече мирно, како и мирните места покрај копното на кое има израснато растенија, грмушки и треви кои се надвиснуваат над водата. На езерата исто така, рибата треба да се бара блиску до копното, каде што има треви и грмушки кои се надвиснуваат над водата, падати дрва, карпи и сл.

Втората половина на Мај и месец Јуни е време кога не смее да се пропушти еден многу добар мамец, а тоа е дудинката. Ова е време кога зреат дудинките и треба да се искористи овој период од годината најдобро што може.

Дудинките спаѓаат во групата овошки кои се меѓу најслатките посластици за одредени видови на риби. Тука пред се мислиме на кленот, кој е познат по тоа што е голем љубител на разни овоштија, а меѓу нив и дудинката.

Ваквата страст на кленот не е за чудење, со оглед на фактот што едни од најдобрите мамки за клен се токму оние кои природно му паѓаат во водата. Токму затоа на разни локации и води кленот знае да јаде на сливи, капини, дренки, дудинки и слични овошки кои му паѓаат во водата.

Сепак, да не се свати погрешно, кленот јаде на ваквите овошки и на места каде и на неколку километри воопшто не постои дрво со такви овошки, токму затоа пробувајте на сите места, а особено обрнете внимание доколку некаде забележувате дрво чии гранки се надвиснуваат над водата.

Помеѓу сите овошки, дудинката е една од најомилените на кленот. Веќе испробана работа и доста ефикасна. Од нашето искуство во лов на клен на Вардар на дудинка Ви сугерираме неколку работи.

Прво ви треба дудинки. Дудинките на разни дрва се разликуваат по неколку работи, по времето на зреење, по боја, по цврстина, по големина и по вкус, односно некои се послатки, некои помалку слатки. Доколку сакате добро да го искористите овој период кога зреат дудинките прошетајте по населбата и пронајдете ги дрвата дудинки. Почнете да ловите со оние кои најрано зреат. Подоцна кога сите дудинки ќе узреат можете да бирате. Ние Ви сугерираме бела и слатка дудинка. Во однос на големината добри се помалите, односно просечните дудинки кои се долги до 2 милиметри, иако можете да имате добри резултати и со поголеми дудинки од проста причина што кленот е лакома риба и секогаш удира на покрупен мамец. Немојте да бирате ептен ситни дудинки, запамтете, кленот има огромна уста, лаком е и може да лапне голема дудинка. На многупати се случувало 2 милиметри дудинка да ја лапне и кленче од 150 грама.

Доколку можете да бирате помеѓу две дрва, одберете ги оние дудинки кои се послатки. Исто така одбирајте дудинки кои се зрели. Тоа ќе го увидите по тоа што кога дуднките се зрели тие почнуваат да паѓаат од дрвото. Можете да собирате и од земја, но и од гранките. Битно е дудинката да е зрела, мека (не да се распаѓа) и сочна.

Соберете во поголемо канче, со цел да имате доволно и од време на време да можете да фрлате по некоја дудинка на местото на кое фаќате.

Во однос на спремата, добро е да се користат јадици 8-ца или 6-ка, на кои дудинката може добро да се монтира. Доколку фаќате на тапа, со оглед на тоа што во овој период од годинатаdudinki водите се доста големи, користете тапи со поголема носивост, наша препорака од 5-8 грама носивост, со цел да можете да фаќате и во побрзите води. Доколку ловите на река и на тапа, барајте го кленот на местата каде што реката има природен водотек (ниту пребрзи, ниту преспори водотеци), барајте и места каде што помеѓу брзаци има некој камен или друга препрека која прави одредена посмирена линија во водата каде што можете да гаѓате и каде што доста често има добри резултати.

Доколку на едно место од реката немате никакви резултати, пробајте на друго, затоа што можеби во тој момент кленот не е на местото каде што зафрлате.

Во однос на ставањето на дудинката, таа најдобро се монтира со нејзино опфаќање со јадицата, преку цела дудинка. На тој начин со јадицата дудинката е опфатена и преку нејзината жиличка која поминува во средината на дудинката и подобро се држи на јадицата и не паѓа лесно. Сепак немојте да сметате дека со една дудинка ќе ловите 15 минути. Доколку ловите со меки и зрели дудинки, можете да зафрлате најмногу до 10 пати со една дудинка, по што таа делумно се распаѓа и треба да ја смените со нова.

Во однос на нејзината дршка, некои рибари практикуваат да ја кинат (најчесто со заби на лице место додека фаќаат), но други сметаат дека дудинката треба да си остане во нејзината природна форма, со дршка. И двата начина се финкционални, така што не нудиме совет и тоа останува на Ваш избор.

Кога ловите на дудинка на река, оловцата дигнете ги нешто повеќе од вообичаеното, околу 40-50 сантима, со цел на дудинката да и оставите доволно можност за да се тркала по дното на нејзин природен начин. Притоа, имајте навика да поткочувате, со цел од време на време да ја подигнувате дудинката од дното, со цел таа да потскокнува и да ја иритира рибата.

На дудинка можете да ловите и “НА ЧЕК“, односно со возење, а исто така можете да ловите и “НА ПЕЦ“ (за што сме пишувале), т.е без олово. Без олово, најчесто се лови на непристапни места, од мостови, или плитки места на кои претпоставувате дека се наоѓаат кленовите, или пак веќе сте ги виделе. При ваков риболов, од самото зафрлање на дудинката, доколку на местото има клен, очекувајте експресен удар и веднаш земање на дудинката и затоа бидете спремни за брза реакција.

На крајот, не заборавајте, освен кленот и мрената е љубител на добра дудинка, па многу често имало случаи додека се очекува клен, да мавне некоја мрена, што секако е добредојдена и дава одлична можност за добра борба. Притоа, во очекување на некој поголем клен и некоја голема мрена, не заборавајте да ја припремите кочницата, односно да го олабавите амортизерот, затоа што на водотеци кои се побрзи, ударот на поголем клен или мрена, ќе значи риба која со помош на брзаците има огромна сила и имате чуство дека влечете риба од 5-6 кила. При вакви ситуации може додека се свестите рибата да ви скине, или да ви се откачи, токму затоа бидете спремни и трпеливи при борбата со неа.

Воедно не исклучуваме дудинката да е добар мамец и за други видови риби.

Најраспространет и најуниверзален мамец на сите слатки води е обичната глиста или црв. Црвот е омилена храна на многу животни, па така и на некои риби. Живее во земјата и се храни со неа, т.е се храни со растителните остатоци кои се распаѓаат во земјата. Црвот тие отпадоци ги јаде, ги преработува и ги исфрла од своето тело и на тој начин создава земја црница-хумус. Со движењето под земја, црвот го дроби и обработува тлото. Се размножува во земја преку јајцата кои ги остава. Црвот го карактеризира способноста за регенерација, па така доколку биде искинат на половина, тој не умира и искинатиот дел со тек на времето ќеа му израсне.

Црвот е особено осетлив на влажност и не му одговараат суви места. Треба да се чува во влажна земја, или пак во канчето каде што ги собираме да ставиме неколку парчиња влажен весник или хартија. Ако за време на летото ги понесуваме црвите со нас на риболов, треба да се внимава земјата да им биде влажна, од време на време да се менува и да не се изложуваат на директна топлина и постојано сонце. Кутијата за црви секако треба да има и мали дупчиња за воздух, кои доколку би ги немало, црвите би умреле. Во зима, црвите исто така се многу осетливи, затоа што многу лесно можат да замрзнат.

Кога се зборува за црвите како рибарска мамка, се спомнуваат разни врсти на црви, меѓу кои освен најпознатиот црн црв, доста популарни се белите црви, ситните црвени црвчиња, зелените црви и други врсти, кои посебно внимание ќе им посветиме во посебни текстови.....

Што се однесува до црните црви, според црните црви кои најмногу се користат, најпопуларни се три видови: калифорниските црви, обичниот (среден) црв и најголемиот-чаирски црв.

Калифорниските црви - Овие црви се карактеризираат по тоа што се поситни, поеластични, потенки, поиздржливи и поенергични од останатите два вида. Овие карактеристики ги прават доста популарни, а можеби и најкористени од рибарите. Кога ќе се закачат на јадица доста мрдаат и се превиткуваат, што е исклучително добро за нашиот улов, затоа што рибите не им одолеваат на мамките кои мрдаат и гзатоа овие црвчиња доста ги првлекуваат. Со “калифорниско“ можат да се ловат многу врсти на риби: црвеноперката, попадиката, кркушката, кленот, крапот, карашот, пастрмка, костреж и уште многу други риби. На “калифорниско“ може да удри и риба која најмалку ја очекуваме и токму затоа, по некое канче “калифорниски“ се зима секогаш кога одиме на одреден ревир каде што има повеќе врсти на риба, и кога основната намера ни е рибата да удира, добро да си поминеме и да се вратиме со што поголем улов, без разлика кој вид на риби сме фатиле. Исто така, “калифорниски“ се земаат и на места каде што не сме биле никогаш, затоа што никогаш не се знае која риба ќе биде активна и на кој мамец ќе покаже резултати, можеби токму калифорниското црвче ќе ни биде најдобриот мамец тој ден. Се задржуваат во одредени ѓубрива и други влажни места каде што се распаѓаат одредени растенија.

Средните црни црви ни се потребни секогаш кога одиме на лов на риба која сака покрупна мамка и преферира поголеми црви. Па така кога ловиме мрена, пастрмка, караш, клен или крап можеби подобро е да зафрлиме на покрупните црви. Овие црви, доколку закачиме поголем број од нив можат да дадат резултат и кога се лови поситен сом. Доброто кај овој среден црн црв е што тој е подебел и поголем и можеме да користиме и поголеми јадици, за разлика од поситните “калифорниски“ црви, за кои најчесто се користат 14-ка или 12-ка јадица. Покрупните црви освен на разни влажни места, живеат и покрај некои канали.

Чаирски црви - Чаирските црви можат да бидат долги и до 25-30 сантими, се најголемите и најдебелите црви кои се доста популарни за ловење на одредени врсти на риби, особено се познати за лов на сом, но се користат и за лов на покрупни примероци на клен и други риби. Овие црви имаат една доста голема негативност, а тоа е што треба многу претпаливо да се чуваат и транспортираат, затоа што лесно умираат, а тоа особено важи за летно и спарно време. Па така овие црви треба да се чуваат во поголеми кофички со повеќе земја, затоа самите црви се големи и им треба поголем простор. Овие црви се доста осетливи на воздухот и мора да се запамти никогаш да не транспортираат во нешто што е целосно затворено. Дури и кофичките кои сме ги дупнале, треба да се осигураме дека дупките се особено големи за црвите да имаат доста воздух или пак канчето во кое ги транспортираме воопшто да не го затвораме. Во спротивно, овие црви за брзо време ќе умрат, а тоа е доста лошо, затоа што тешко се наоѓаат и не се баш евтини да се купат.

Доста често некои рибари, или пак одгледувачите на чаирски црви ги имаат “посеано“ т.е пуштено во своите бавчи и дворови, каде чаирските црви се размножуваат и живеат, а и многу добри ја обработуваат земјата. Малку се потешки за фаќање и треба да се копа подлабоко или пак да се фаќаат навечер кога излегуваат на површината на земјата. Кога се во прашање чаирските црви, доста популарен е и еден трик за нивно фаќање, секако на места каде што ги има, а тоа е со струја. Трикот се состои од тоа што земјата добро се мокри неколку часови предходно по што преку одредено железо кое е забодено во земјата (штравцигер, железна шипка и сл) се пушта струја во земјата и црвите почнуваат сами да излегуваат на површина, каде многу полесно се ловат. При ова треба да се биде доста претпазлив со струјата и истата секако треба да биде исклучена во моментите кога ќе ги собираме црвите.

Како се става црвот на јадица

Од самото поставување на црвот на јадицата зависат многу работи во успехот на нашиот риболов. Најдобар начин на поставување на црниот црв на јадица е црвот да виси надоле. Ова значи дека поуспешна форма е доколку црвот не го наденеме целосно на нашата јадица, туку доколку го прободеле неколку пати (во зависност од неговата должина, што подолг - повеќе убоди на јадица) со што половина од неговата должина да остане и слободно да виси од нашата јадица. Токму ова висење на црвот е нешто што најмногу ги привлекува рибите, особено ако црвот мрда, а таква можност му оставаме само доколку не го прободеме целосно со нашата јадица. Токму затоа црвот се прободува од едната страна два-три пати и така се зафрла во водата.

Исто така може да се прободе и во средината неколку пати, така што да му се оставаат двата краја слободни. Истото важи и доколку на јадицата се поставуваат повеќе од еден црв - се оставаат црвите да мрдаат.

Доколку се лови сом, тогаш најчесто се користат поголеми јадици и повеќе црви кои се набодуваа на јадицата.

При ловењето со црви, секогаш треба да се има сразмер и на големината на нашата јадица и големината и должината на црвот. Голема и дебела јадица не иде на помал и тенок црв, затоа што црвот лесно ќе се скине, а и нашата јадица ќе биде лесно воочлива во водата.

Како да најдеме црви во природата

Кога зборуваме за цврите, впрочем како и сите други мамки, истите треба да се набават пред да стигнеме на местото каде планираме да фаќаме. Сепак доста често, дури и на поискусните рибари им се случува да не наберат, да заборават да купат или поради разна друга причина да не ги понесат црвите на своето рибарско патување. Понекогаш тоа и не е битно затоа што рибата јаде на друг мамец, но понекогаш токму црните ќе ни затребаат и токму на нив рибата најдобро ќе јаде. Ова станува голем проблем, особено ако сме далеку од дома, ако сме далеку од одредено место каде можат да се купат црви и ако рибарите кои сме ги сретнале не се многу заинтересирани да ги поделат со нас црвите, (нормално за и ние да фаќаме, како и тие). Во вакви ситуации ни останува да “пукнеме од мака“ гледајќи ги другите како вадат риба, или пак да пробаме да пронајдеме црви во природата.црв во природа

При потргата по црви, основно правило е “барајте онаму каде што е влажно“. Па така треба да се бара блиску до разни канали, потоци, некаде каде што истекува вода, и некаде каде што земјата е помокра од земјата во блиската околина. Копајте блиску до овие места, барајте онаму каде што гледате дека е копано од некој рибар пред вас, барајте во близина на одредени ѓубрива, барајте под лисјата кои се натрупани на земјата. Кога е лето и кога земјата е особено сува, побарајте и во близина на разни водоводни шахти и места од каде што се пушта вода. Не ги одбегнувајте и поголемите камења затоа што земјата под нив во секој случај е помокра од останатата околина, првртете ги и бидете спремни веднаш да собирате црви затоа што истите можат веднаш да се скријат од кога ќе го тргнете каменот. При ова бидете особено претпазливи каде и кои камења ги превртувате, затоа што под нив може се крие и некоја змија, па затоа бидете спремни на брза реакција.

Своја фарма за црви

Секако дека не е многу тешко и да се создаде и своја “фарма“ на црви со што би имале црви во секоја доба од годината. За тоа ни е потребно само да земеме една поголема картонска кутија, да ја наполниме со одредена земја која одгoвара за живот на црвите (најдобра е онаа од каде сме ги нашле) и во неа да пуштиме од црвите кои сакаме да ги одгледуваме. Притоа, во оваа кутија, од време на време ќе фрламе одредени растенија, делови од компир, разни зелени салати, талог од кафе и друго ѓубре. На тој начин ќе имаме постојано на располагање свои црви и нема да ни треба време и средства за нивна набавка.

Употребата на црвите во земјоделието

Освен како рибарска мамка црвите доста се употребуваат и во современото земјоделие. Уште пред 5000 год. старите Египќани знаеле за црвите. Со нивните закони најстрого забрането било изнесување црви од долината на реката Нил, бидејки тајната на плодноста на тој крај била врзувана со голема концентрација црви во речните наноси на реката Нил.

Многу векови подоцна еден од најголемите научници Чарлс Дарвин повеќе од 40 години ги проучувал црвите и прв напишал до денес најкомплетна студија за нив. Во неа изведува едноставен заклучок дека ‘‘Сета родна земја во целиот Свет повеќе кратно поминала и ќе поминува низ утробата на црвите‘‘ и констатира дека црвите во природата во тек на една година преработуваат и исфрлаат 4 кг. хумус на квадратен метар (или 40 тони на хектар). И уште констатира дека во природата не постојат други животни кои во историјата на Светот одиграле толку важна улога каква што одиграле црвите во создавање на хумусот, како основна структурна компонента од кого завивиси основната човекова егзистенција. Токму затоа, црвите се препорачуваат и како едни од најстарите и најдобрите преработувачи на земјата.

Лебот е еден од најкористените мамци и во доста број случаи се покажал како добар мамец.

Ловејќи на леб може да се уловат повеќе врсти на риби. Кркушка, бојник, мрена, плашица, клен, крап и други врсти. Лебот се покажува како добар мамец и во разни врсти на вода. Некои веруваат дека рибата доста често го зема лебот кога на него е навикната, т.е во близина на населбите, но искуството покажало дека тоа воопшто не е така.

Лебот не треба да се мокри, гмечи, ниту да се меша со нешто, едноставно на јадица треба да се употребува онаков каков што е ...........

Кога ловиме на леб најдобро е да ловиме на тапа. При ловењето на тапа, лебот треба да се постави на јадицата со малку пригмечување или без воопшто да се пригмечува. Со тоа, кога лебот ќе дојде во допир со водата тој ќе набабри. Во таква една ситуација лебот е сосема мек, во водата испушта мали парченца кои се носени од водата. Рибата која е во близина доста брзо ќе ги осети малите парченца кои отпаѓаат од јадицата и без проблеми ги јаде и тоа е причината без многу размислување да го земе и парчето кое е на нашата јадица. Со оглед дека таквиот леб е исклучително мек, тој веднаш се распаѓа во устата на рибата и со мала lebконтра голата јадица се забодува во устата на рибата. Кога лебот е изгмечен и евентуално направен како топче, често се случува кога рибарот ќе контрира да ја извади јадицата заедно со лепчето од устата на рибата.

Негативната страна кај овој мамец е тоа што лебот често паѓа и скоро секое ново зафрлање треба да се става ново лепче.

Кога се лови на леб треба секогаш да се внимава да имаме тазе леб, затоа што колку е лебот постар, толку повеќе се рони, тешко се прикаќува за јадицата и лесно паѓа од неа. Токму затоа треба да се користи тазе леб и секогаш додека се лови соодветно да се чува во одредено најлонче за да не се исуши додека постојано прикачуваме нови лепчиња на јадицата.

Притоа ловењето со леб треба да се употребуваат лесна опрема, лесни тапи, тенок конец и мали оловца. Ваквата лесна опрема е потребна затоа што таа треба да реагира и на најмалиот допир на рибата, затоа што доколку тоа не го осетиме, нашето лепче веднаш ќе падне од јадицата. На потешка опрема, но и на поголеми парчиња или на корки леб се лови мрената и крапот. За ваквиот риболов е карактеристично тоа што овие врсти на риби сакаат поголеми парчиња леб. Токму затоа, мрената на пример се лови на поголеми парталчиња на леб.

Притоа постојат и многу други рибарски рецепти поврзани со лов на лепче. Многу рибари и сами го прават лебот. Така на пример во пченкарно брашно, стават и бело брашно и мед, се со цел парчињата леб да бидат поеластични и да не паѓаат лесно од јадица. Коге веќе сме кај еластичноста на лебот, во последните години доста популарно е и француското лепче кое е поприлично еластично и тешко паѓа од јадица.

Она што треба да се започни и често да се практикува е при ловењето на лепче секогаш да сме подготвени со крма или прихрана од леб. Крмата од леб најдобро се прави од стар и исушен леб, кој со натопување во водата омекнува, се меси со рака и се зафрла на местата каде планираме да ловиме. Доколку рибата е тука и доколку почне да се гости од парченцата леб кои сме ги зафрлиле, многу полесно ќе го земе и лебчето на нашата јадица.

Еве ќе се обидам да ви помогнам околу конзервација за презимување на гумен чамец. Во случајов ќе зборувам од лично искуство со маестрал од постара генерација.
Маестралот е гумен производ во кој RIZ-SPORTNAUTIK користи исклучиво hypalon/неопрен платно кое нуди трајност, со која новите чамци од ПВЦ и слични материјали не можат да се пофалат.
HYPALONOT го оправдува очекуваното од гумените чамци: нуди долг век бидејќи е отпорен на УВ зраци, има отпорност на благи киселини, органски ѓубрива, екстремни разлики на температури и лесно се одржува и поправа со материјали кои се лесно достапни на пазарот. За да имаме долг век, потребна е малку грижа околу одржувањето.
Преку активната сезона обавезно чамецот треба да се премачкува со средства за одржување. Јас тоа го чинам со вазелин, кој лесно се размачкува доколку температурата е нешто повисока. Некои користат и медицински глицерин кој е лесно достапен на пазарот и чини 400 денари за 1 кг во Галафарм. Но мое мислење е дека освен сјај во првите неколку часа, глицеринот не ги затвора порите. Од друга страна, немам искуство со силиконските премази на кои е наведено дека се користат како средства за одржување.

Вака изгледа мојот чамец кој претходно е оставен во чиста и сува состојба.
Го чистам и од вазелинот кој претходно е нанесуван во текот на летото.

Тубите ги полнам на следниот начин

Ставам талк во пумпата и на полупразна комора допумпувам. Потоа талкирам по тубите и подот од горе и долу. Истото го правам и на кобилицата.

Следно е премачкување на задната даска и подот, со заштитни средства за дрво.
Чамецот се издиѓува на 70% и повторно се става заштитна церада (ако имате).
На крај се става по некое колаче (отров) за глувци за секој случај.
И следнува најтешкиот дел, да презимиме до следната сезона :)

А вака изгледа мојот чамец преку сезона.

Бистро :)

Колку пати сме биле на риболов, а рибата воопшто да не сака да ни го погледне воблерот ?
Констатацијата ,, денес не и е ден ,, не смее да ,, држи вода,,.
Наместо неа треба да се запрашаме ,, правам ли нешто погрешнo,, ?
Лошо го презентирам воблерот, да не ми е копчата преголема, водата е бистра а јас можеби имам предебел конец па рибата го гледа ?
ЕЕЕ да имав невидлив конец или постои ли такво нешто ?
Постои нешто што се нарекува флуорокарбон. а што е тоа всушност во теоријата и праксата ќе видиме во следниов текст пренесен од еден риболовен часопис.
Далечната 1938 најлонот се појавува како потполно нов материјал и тоа како дел од четкичката за заби, создадено од американската фирма DuPont.

Скоро 30 годими подоцна, 1966, во Јапонија извесен г-дин Ishii, хемичар и г-дин Yoshido, риболовец утврдиле дека материјалот каков што е флуорокарбонот со извесни адаптации може одлично да послужи во риболовната индустрија. После три години експериментирање патентиран е fluocarbon или FC како сосема нова врста на конец во риболовниот свет. Сето тоа се случувало под закрилата на јапонската фирма Kureha која не само што ја започнала ерата на флуорокарбонот туку и ден денес е водечка во оваа сфера на риболовната индустрија.

Се наметнува прашањето, зошто да го менувам обичниот монофил со флуорокарбон ?
Сите знаеме дека обичниот монофил има извесни мани.
Поприлично е растеглив додека ФК има осетно помала растегливост и од најкрутиот монофил.
Монофилот има помала специфична густина од ФК, па плива на водата додека ФК тоне. Ова има смисла при риболов со воблери кој пливаат или тонат или при риболов со лесни џигови или стримери а поготово кај мушичарењето со нимфи, мокри мушици, стримери.
Монофилот, колку и да не пие вода, ФК пие помалку. При некој истражувања, монофилот со време ослабнува и до 30 % баш заради неговото својство да впива вода. Тука треба да се спомене и мрзнењето на монофилот во зима додека кај ФК тоа е незначително.
Сигурно сме се запрашале дали монофилот што сме го купиле е ,, тазе ,, ? Тука ФК е во голема предност. Потполно е отпорен на УВ зраци, флуоросцентна или било каква друга светлина, како и на хемиски влијанија, што кај монофилите знаат да направат значителен недостаток.
Меѓутоа една од двете главни предности на ФК над монофилот е неговата отпорност на абразија, триење или абење. Многу потешко се оштетува при провлекување и триење од камења, низ потонати гранки, остри ивици па и заби од риба.. Тука треба да се спомене и неговата примена во спин риболовот како идеална комбинација на плетеница и предвез од флуокарбон.
Втората главна предност е неговата невидливост во вода. Овде би сакал јасно да кажам дека ФК не е целосно невидлив меѓутоа ,, скоро ,, е невидлив. Тука главната улога ја игра индексот на светлосното прекршување. Овој индекс на водата е 1,33, кај ФК е 1,42 а кај монофилот е 1,62. Не е целосно невидлив но далеку помалку се гледа од монофилот.

Како и секогаш, ништо не совршено, па така и ФК има мани.
ФК е покрут од монофилот. Оваа особина поред предностите што ги носи со себе ја има и маната на пократко зафрлување заради неговата крутост.
Исто така треба да се напомене дека носивоста на чворот кај ФК е помала него кај монофилот со иста дебелина. Но треба да се напомене и дека самите производители се свесни за ова па постојат ФК како ,, leader ,, (предвез) и ФК како ,, main line ,, ( главен конец ).
Основно е дека ФК како предвез е прилагоден за риболов на позахтевни терени, со потопени препреки. Се продаваат на калеми од 10, 25 или 50 м. Од друга страна ФК како главен конец е помек, има помалку меморија, има поголема носивост на чвор но и помала отпорност на абење. Се наоѓаат на калеми од 50 до 3.000 м.
На пазарот нема премногу од овој конец ( тука не мислам на нашиов пазар каде тешко или воопшто не се наоѓа).
туку и на светскиот. Најголема застапеност сепак има во Јапонија, како земја каде е и создаден и УСА како риболовци кој секогаш сакаат да пробаат се што е ново на пазарот и имаат голема финансиска моќ.
Поред веќе спомнатата Kureha ( првиот производител на ФК ) или на американскиот пазар позната како Seaguar, се повеќе брендови произведуваат ФК. Тука се американските Berkley, Sufix, Stren, па јапонските Toray, Varivas, Sunline, YGK, Yo-Zuri, Daiwa ..... а од европските. германските Maxima i Stroft.
Сега малку за цената.
Процесот на производство на ФК не е воопшто евтин, ни самите состојки од кој се прави не се евтини а уште помалку разните смоли како додатоци, па така и цената на ФК се движи од 10 па до 40 евра за калем од 100-150 м. меѓутоа треба да се земе предвид и дека ФК е мнаогу потраен од монофилот и поотпорен на надворешните услови без разлика дали се наоѓа намотан на шпулна или стои на некој рафт во продавница.
Едно треба да е јасно, ФК пружа перформанси кој монофилот не може ни да ги замисли, меѓутоа секој си е во можност сам да избира па според тоа и да решава кој и каков конец ќе намота на шпулната или ќе стави како предвез.

Рибата својата храна ја наоѓа со помош на три сетила, видот, сетило за мирис и чувство за осеќај (странично). При матна вода треба да се користат упадливи нијанси, а кога е бистра не мора да бидат току упадливи.З а студена вода се користат состојки во силен и остар мирис, а во топла вода со помек мирис на примама.. Исто така во матна вода примамата треба да биде покрупна, а некогаш е подобро да се додаде жив мамец за да се зголеми можноста за наоѓање на мамката со помош на страничното чувство, додека при бистра вода не е потребно.
Храната за примамување може да се подели во тешка храна или се храна на самото дно, и лесна храна во средните слоеви на водата. Тешката храна или храната на дно тешко се разлага и останува цело време при дното додека лесната примама многу лесно се разлага и може да исплива на површината.

Состојките за храна-примама можат да бидат за поделени во три групи: 1) основна 2) билни додатоци со силен вкус и мирис, 3) животински додатоци.
Основната храна се состои од брашно и други материи кои не изразуваат вкус или мирис, и го зголемува количеството и обемот на храна-примама ... тие се претежно пченкарно брашно,презла или несто друго. Основните состојки сочинуваат околу 50% од миксот за примама.
Билните состојки се видови на храна - растенија со силен мирис, и често се многу маслени , што лесно може да обезбеди проток на вода и привлекување на рибата. Овој дел од храната е околу 20% до 30%, и најчесто се користи: соја, кикирики, сончоглед, коноп, грашок, анасон, како и многу други ...
Третата група ја сочинуваат животински додатоци, исто така, некои 20 % со остар мирис и ја привлекува рибата од поголема далечина провоцирајќи ја и ја задржуваат долго време на местото на риболов. Овие се најчесто: млеко во прав, рибено брашно и други, а и често може да се додадат и живи мамци.
Во прилог на овие основни состојки можат да се користат и разни ароми, како што се ванила, мед и други ... Исто така можат да се користат супстанции за поврзување на разновидна примама која ке добие одредена моќ или некои други карактеристики ...
Друга работа во врска со примамата е да се рапостели на одреденото место за риболов.. Се разбира, ова не е проблем ако рибариш на 2, 3 или 4 метри од брегот, но ако местото е поодалечено ке ни требаат соодветни алатки. Најчесто се користи: чатал, кобра, ракета и други методи.

Ракетата своето име го добила по изгледот се исфрла со помош на трска-дубинка и е одлична за примама. Најголема мана и е нејзината отпорност при вадење од вода. Одлична е за хранење со зрнести- грануларни мамки (пченка, пченица, коноп ...) и други.

Kобра е крива цевка со дупка во горната третина. Тоа се прави на различни димензии (должина и дијаметар) во зависност од големината на боилата се користи само за хранење со боили. Таа е многу прецизна и може да достигне далечина прку 70 метри.

Чаталот не е потребно да се опише бидејќи е просто невозможно дека било кој од нас не знае како тој изгледа. Одличен е за сите видови на примама има сигурно и точно зафрлување на 30 - 40 метри од брегот.

Со зголемување на температурата се зголемува активноста на инсектите и таму спаѓаат комарците. Ние рибарите сме луѓе кои повеќе време поминуваме во природа и нај важно покрај вода каде што највеќе ги има комарците на некои од нас не ни многу сметаат комарците на некои им сметат али треба од нив да се заштитиме бидејќи тие шират разни болести.
Сигурно ви здодеало секоја вечер да не можете да заспиете од здодевните комарци кои летаат и ве демнат. Сигурно не сакате секој ден да имате црвени убоди по телото и да се чешате постојано.
Еве неколку совети како да уживате во топлите летни денови вез здодевните комарци.

МЛЕКО

Изгорениците од сонцето и убодите од инсекти се смируваат со мешање на млеко, сол и вода. Се што треба да направите е да го намачкате тој дел каде сте изгорени или ве каснал некој инсект и да го триете местото со направената смеса. Млекото ќе го неутрализира отровот од инсектите.

СОЛ

Водата со сол исто така ги неутрализира отровите од инсектите. Откако ќе ги измиете деловите каде сте каснати, намачкајте се со растително масло.

ЈАБОЛКОВ ОЦЕТ

За да ги бркате комарците и останатите инсекти кои немилосрдно ве касаат, секој ден пијте по 3 кафени лажици јаболков оцет.

КОРА ОД ЦИТРУСИ

Портокалот и лимонот имаат пријатен мирис за човекот, но не и за комарците. Во лосионот за тело, ставете една кора од лимон или портокал и оставете да стои извесно време. Потоа мачкајте го телото, а мирисот кој го испушта кората ќе се впие во кожата и ќе ги брка инсектите.

МАСЛИНОВО МАСЛО

Доколку комарците постојано ве касаат, додека се бањате, во топлата вода додајте неколку капки маслиново масло. Така со сигурност ќе ги бркате комарците од вас.

ЛУК

Ако планирате да патувате во природа, најдобро решение за ослободување од комарците е лукот. Неколку дена пред да патувате, јадете лук. Комарците ќе го осетат лукот преку вашата кожа и нема да ви се приближат затоа што се чувствителни на тој мирис.

КРОМИД

Покрај лукот, и црвениот кромид одлично делува во борбата против комарци и други инсекти. Затоа и него додајте го во вашето мени за исхрана.

ВАНИЛА

Мирисот од ванила го подигнува расположението кај луѓето, но не и кај комарците. Нанесете неколку капки ванила во обична вода и таа смеса нанесете ја на кожата. сега сте спремни за уживање во летните денови без здодевни инсекти.

Само женските комарци не каснуваат нас луѓето и ја цицаат крвта. Машките комарци се многу поголеми од женските, но не се опасни за луѓето. Женските комарци ја користат крвта за јајца бидејќи им се потребни одредени протеини за репродукција. Всушност комарците во принцип се хранат со нектар, освен се разбира женските. Сепак, комарците од родот Toxorhynchites не цицаат крв.Усните органи на комарецот се претворени во долго рило за бодење, но во целост се развиени само кај женките. Со тоа рило женките бодат различни животни, но и луѓе и ја цицаат нивната крв. Меѓутоа, мажјаците не се хранат со крв, туку со растителни сокови. Тие умираат веднаш по парењето, а женките ги полагаат јајцата во непроточна вода или на влажни места. Од јајцата изчегуваат ларви кои немаат крилја и по некое време се преобразуваат во возрасни, крилати комарци. Комарците се особено чести во тропските подрачја, но живеат насекаде низ светот , до вода. Познати се дури 3100 видови, а многу од нив пренесуваат причинители на маларија, тропска треска, воспаление на мозокот, филаријазис, жолта треска и елефантијаза. Во најголемиот дел од светот маларијата е сузбиена со уништување на комарците, а тоа вршено и со сушење мочуришта и употреба на инсектициди кои ги убиваат.

Рибите, за разлика од другите сувоземни крлушни животни, немаат надворешно и средно уво, туку само внатрешно уво. Тоа е така затоа што густината на водата е поголема од густината на воздухот и на тој начин целото тело на рибата ги осеќа подводните вибрации.

Кај рибите слухот се состои од внатрешно уво и надворешни црти кои имаат и друга функција. Спрема истражувањата, увото кај рибите им служи пред се за орентација во просторот, па кај некои врсти (крапот и сомот) увото е сврзано со меурот, кој е поголем орган за ориентација. Доказ за ова е тоа што доколку се повреди увото кај рибата, таа започнува да се движи во круг. Спрема тоа, увото кај рибите осеќа само јаки потреси и звучни тонови.

Друго сетило е страничната црта кај рибата која реагира и на непознати вибрации во водата. Страничната црта кај рибите е по страната на рибата од главата па се до опашот. Видлива е како точкаста и шупликава црта кај некои видови. Кај некои видови таа воопшто не се гледа. Страничната црта ја имаат поголемиот дел од рибите па и некои други видови на водоземци. Тоа се посебни нерви кои реагираат на сето она што се движи во водата. Преку страничната црта рибата знае од која страна доаѓаат вибрациите, како и има претстава за големината на предметот кој ги создава. Со помош на овие свои сетила, во матната вода и ноќе рибата ги осеќа препреките, движењето на другите риби и евентуалните опасности кои произлегуваат од вибрации кои се создаваат во водата.

За добриот рибар од исклучително значење е да не го занемари фактот дека рибите се многу осетливи и при најмалиот шум и звук. Токму затоа, препораката е кога сте покрај водата да останете што потивки. Викањето, смеењето, чукањето, сечењето на дрва, превртувањето на камења, или фрлањето на предмети во водата, во близина на местото каде што фаќаме многу негативно може да се одрази врз риболовните резултати/ Кога газите во водата претпазливоста треба да биде уште поголема. Кога газиме во водата секое превртување на камењата, лизгање или плискање, рибата го осеќа и тоа може да биде основен фактор поради кој кога убаво ќе се сместиме и ќе почнеме да фрламе, исто како да фрламе во “мрво море“. После извесно време рибата може да се врати, но може и да не се врати, затоа што рибите памтат каде било местото каде тие осетиле опасност.

Рибите имаат развиено добар осет за мирис. Научникот Фриш прв докажал дека рибите можат да ги намирисаат и со вкус да ги осетат стварите. Според тоа рибите можат да намирисат и да вкусат одредени ствари во водата, заклучок кој ние рибарите од многу поодамна го познаваме.

Меѓутоа доколку една риба привлечена од мирисот тргне кон некој мамец и кога ќе стигне до него утврди дека тоа не е нејзиниот типичен вкус на исхрана си заминува без да го допре мамецот. Ваквото однесување ни укажува дека сетилото за мирис кај рибите е всушност сетило за далечина, кој на рибите им сигнализира дека некаде во далечината постои некој извор на храна. Истото треба да ни биде добар сигнализатор да не го мешаме сетилото за мирис со сетилото за вкус кај рибите.

Рибите мирисаат преку ноздрвите кои се наоѓаат над устата, а под очите на рибите. Со својот мирис рибите доста често ја пронаоѓаат и храната. Покрај ова, сетилото за мирис има и други значајни функции кај рибите. Тоа има важна улога воопшто во осетот за ориентација кај јагулите и лососите , има голема улога при парењето кај рибите, за да ги осетат рибите од својот вид, а кај одредени врсти им служи и да ги намирисаат далечните води во кои се родени.

Исто така мирисот е важен и за да се намириса и непријателот. Тоа е веќе докажано кај некои врсти на риби кои на пример можат да ја намирисаат штуката. Сетилото за мирис е многу посетливо од сетилото за вкус. Со оглед на ова, сетилото за мирис делува на рибите на многу поголемa одалеченост.

За рибарите е добро да знаат кои видови риби имаат подобар осет за мирис, а кој послаб. Познато е дека кај рибите кои имаат добро развиени и поголеми очи, сетилото за вид е многу силно, а сетилото за мирис многу послабо, додека кај рибите кои живеат во длабочина сетилото за вид е слабо развиено и тие имаат исклучително развиено сетило за мирис. Така на пример штуката има многу слаб осет за мирис, а сомот има одличен мирис и осет низводно на поголема далечина да намириса смрдлив мамец. Токму aditiviзатоа сомот треба доста често да го тражиме на мамци кои имаат тешка миризба. Доста често сомџиите прават и свои специјалитети, кои не ретко се одредени меса, оставени за да се усмрдат. Таков мамец е усмрдената кокошка. Исто така за сомот се користат и усмрдениот пилешки џигер, расипани виршли, најлошата конзерва на риба и сл. Знаејќи го сето ова ќе сватите дека понекогаш токму она што намераваме да го фрлиме може да бде нејдобриот мамец.

Друга риба која исто така е препознатлива по осетот за мирис е крапот. За крапот и не треба многу да се говори затоа што широко е познато дека на крап не се иде без примама, а за крапската примама може многу да се говори, меѓутоа доста често се користат доста адитиви, течности и мириси, со цел да го привлечеме крапот поблиску до нашите јадици.

Генерално и многу други риби реагираат на дразбата од одреден мирис. Токму затоа доста често се носат и фрлаат крми (примама) кои во зависност од рибата, (крма за крап, попадика, плашка, црвеноперка и сл.) годишното времето во кое ја фрламе и мамецот на кој што ќе ловиме, имаат разни мириси, кои доколку ги погодиме, можеме да собереме поголемо јато риби кои ќе ни го направат денот поубав.