Крапот е риба која ја донеле Римјаните на подрачјето на Европа Денеска крапот е една од најпопуларните риби на нашите простори и тоа го знае секој рибар. Риба која за жал ја нема во изобилие во Македонија, а која поради големината на раст, начинот на фаќање и квалитетот на месото е една од најпопуларните, ако не и најпопуларна риба меѓу македонските рибари, но и пошироко.

Опис

Крапот е лесно препознатлива риба. Можеби најслична на нејзе е карашот, или амурот, но сепак крапот се препознава по доста специфичности. Телото на крапот е издолжено, заоблено и покриено со доста крлушка. Има силен опаш и долга и оштра грбна перка. На горната уста има два пара мали бркови. Бојата на телото му е жолтеникава, стомачниот дел му е nekolku vidoviпрљавожолтеникава, а кон грбот бојата станува потемна, кон сива, иако ова немора да биде правило затоа што бојата на телото на крапот зависи од местото на негово живеење. Крапот најчесто се дели на питом (езерски) и див крап (речен). Речниот крап им подолго тело, а помала висина, некаде во сразмер 1:4, додека речниот крап е пократок, но подебел, односно повисок, во сразмер 1:2 или 1:2,5. Сепак, поради долгогодишното одгледување на крапот во рибниците и порибување со ваков вид на крап и негово понатамошно парење со дивиот крап, довело до генетски мутации и нивно мешање и од овие причини се смета дека чисто див крап е поредок.

Денеска некои рибари го разликуваат и по крлушките, односно разликуваат крап со многу крлушки, крап со помалку крлушки и гол крап.

Крапот е доста вешта, јака и издржлива риба. Доста добро се снаоѓа кога ќе биде фатен, вешто се бори и наоѓа начини за да се ослободи. Доста долго може да издржи и без вода......

Место на живеење, навики, начин на хранење и распространетост:

Крапот е риба која живее во бавно проточни или непроточни води, така што претежно живее во долните текови на реките и во езерата. Таквите води (топли, со помало количество на кислород и побавно течение) се нарекуваат крапски или ципринидни води. Крапот ужива во тивки и длабоки води во реките и езерата. За време на големите вруќини се повлекува во поладно или пак се крие во сенки, или под некои водени растенија.krapce

Распространет е низ цела Европа и Азија. Кај нас го има во речиси сите поголеми езера и во поголемите реки. Особено се познати дојранскиот крап, преспанскиот крап и охридскиот крап.

Според начинот на исхрана краповите се сештојади. Храната ја собираат риејќи по дното, со подавање на устата и шмукање на храната. Се верува дека крапот си има свои места на хранење, тоа се места на кои крапот ја наоѓа храната и кои доста добро ги памети и често ги посетува. Се смета дека на местото на кое крапот има стекнато осет дека е безопасно и на кое ја наоѓа својата храна, тој ќе доаѓа секој ден.

Размножување

Крапот се размножува во пролет, од Април до Мај, а во зависност дали времето е ладно мрестото може и да се продолжи. Крапот е полово зрел за размножување со навршување на три години. При парењето возрасните единки патуваат до подрачјата погодни за мрестење и тоа е обично поплитка вода каде женката испушта голем број лепливи јајца (од 200.000 до 700.000) врз водната вегетација, кои пак се развиваат за околу 8 дена. Малите крапчиња брзо се развиваат и некаде на пролет достигнуваат 10-11 сантима должина.

Крапот како врвен десерт

Месото на крапот е доста квалитетно, иако понекогаш знае да биде доста масно или пак да има одреден мирис на тиња. Токму поради квалитетот на месото од крап, тој е доста баран и одгледуван на пазарот. Познати се разни специјалитети од крап, како што е “Крап на скара“, “Пијан крап“, “Крап во фолија“, Кременадли од крап“ и многу други смецијалитети.

Големина на раст и тежина

Во својата втора година крапчињата можат да тежат и до половина килограм, во третата до 1 килограм, за да во четвртата година можат да нараснат и до 3 килограми. Крапот може да нарасне и над 1 метар и преку 30 килограми во својот живот.

Мрена (Barbus barbus)

Мрената е со сигурност една од најзначајните риби во нашите води и нејзиниот улов претставува голем предивик и големо задоволство. Мрената се одликува со мускулесто и вретенесто тело, со силни перки, совршено прилагодливи за пливање во брзи и силни водни струи. Нејзиното тело е прекриено со крлушки кои се забодени длабоко во нејзиното тело и богати со слуз. По грбот има сиво-маслинеста боја, која кон стомакот се претвора во сребреникава. На стомакот има густи и стини крлушки. Устата и е жилава и меснаста, украсена со два пара бркови и има мали очи. Расте до тежина од 10 килограми, иако такви примероци од поодамна не се сретнати. Најчести е примероците од 500 грама до 1 килограм, а примероците од 5 килограми се сметаат за капиталци од овој вид.

Место на живеење, навики, начин на хранење и распространетост:golema mrena

Мрената живее во протечни и подлабоки води. Таа живее во јата и никогаш не е сама. Густината на јатото зависи од големината на рибите кои го формираат, колку се поголеми, толку помалку риби има во јатото и обратно. Може да се лови преку цела година, но есеноска се смета за најдобро време. Најмногу се задржува во средните токови на реките, на песочно и каменесто дно. Зимно време мрените се собираат во јата и мируваат на дното во мирните и длабоки9 делови на реките. Летно време се наоѓаат во брзите и поплитки делови на реките, во самите брзаци и на места каде на дното има крупни камења и помали карпи кои и овозможуваат брзо струење на водата. Добриот лов на мрена започнува во пролет кога во водите има повеќе храна и кога мрената е поактивна него земно време. Јаде леб, ларви, црви, школки, пченка, дудинки, а неретко и ситни риби. Во суштина, за мрената е интересно се што може да најде на дното на реката. Оваа брката и силна риба е одличен пливач и многу внимателна и паметна риба. Во понудата на мамци е поприлично пребирлива. Доколку ве здогледа, ќе побегне.

Размножување:

Мрената се мрести слично како и кленот, од крајот на Април до крајот на Јуни и во тоа време послабо ја зема понудената храна затоа што се храни со ларвите кои и ги носи водата или кои сама ги тражи под камењата. Полна зрелост мажјаците достигнуваат од 4-5 години, а женките од 5-6 години кога се долги од 30 – 40 сантиметри. Полагањето на јајцата се извршува во поплитките зони богати со кислород и прекриени со песок и камења. Може да снесе од 3000-8000 јајца крупна помаранџеста икра кои се развиваат за 14 денови. Млечта на мужјаците е црвенкаста. За развој на икрата е потребна температура од10-12° C. Икрата на мрената, после неколку дена, многу риболовци ја користат за примамување и риболов на бојник.

Животен век, големина на раст и тежина:

Просечниот животен век на мрената е од 12-20 години. За тоа време може да нарасне во просек од 50сантиметри до 100 сантиметри, со тежина од 3 килограми до 12 килограми.

Кленот има силно тело во вретенест облик, прилагодливо за пливање во појаки водени струи и прекриено со големи крлушки означени со црнкасти рабови. Главата му е масивна и силна и klen fatenзавршува со округла муцка која ја поклопува широката уста. Грбната перка му е широка и наресена, а стомачната перка му е поставена на исто место како грбната, само на стомакот. Бојата му се менува според бојата на водата во која живее. По правило стомачната зона му е бела, а перките се сивкасти, освен страничните перки и перките во аналната зона кои се помаранџесто-црвени. Во нашите води кленот знае да нарасне и преку 3 килограми.

Место на живеење, навики, начин на хранење и распространетост:
Клен е риба на чистите води и средно брзите текови. Најчесто се наоѓа во средните водени текови, во средните и поплитки места, длабоките вирови и на премините од вир во вир. Со исклучоци на некои езера и бари каде што го нема, кленот може да се размножува и да живее во сите канали и езера, klen so pajceкои се на некој начин поврзани со некоја река. Го населува скоро цел европски континент, освен скандинавските простори, што ни говори дека е поприлично прилагодлива врста на риба. Сепак најчесто кленот ги населува протечните води со цврсто и каменито дно. Знае да преживее и во места каде многу други врсти на риби уназадиле или не преживеале. Зимно време, кленот се сместува во помирните зони блиску до водените струи, во шуплива обала и во спори но силни вртлози. На пролет ги поминува сите места каде што растат водните алги, како и во поплитките места и сите дриги места каде инсектите се во поголем број. Летно време се поставува во заседи на површината, најчесто во сенка и спремен е одеднаш да проголта секаква врста на храна. Во есен, вртлозите и водните препреки му овозможуваат поголем дел од времето да го помине прехранувајќи се без поголем напор. Кленот има широка лепеза на искрана: полжавчиња, ракчиња, пуноглавци, разни ларви, копнени и водени инсекти, растителни и отпадни остатоци, мов, алги и трева, разно овошје кое случајно му паѓа од дрвата, грозје и сл. И покрај сета оваа исхрана, кленот сепак е многу внимателна риба.

Размножување:

Кленот се мрести во Мај и Јуни. Женката може да положи од 50.000 – 200.000 јајца во песокливи или со трева обраснати плитки места, кога температурата на водата ќе достигне 15°C. Како млад кленот живее во јата и се храни со планктони и водни растенија. Сезоната на парење му е во пролет. Тогаш мажјаците добиваат пеги по телото, перките им стануваат црвени, добиваат поживи бои, односно добиваат таканаречено свадбарско руво. Инкубацијата трае седум дена и младите растат доста брзо.

Животен век, големина на раст и тежина:

Просечниот животен век на кленот е измеѓу 10-15 години. За тоа време тој може да нарасне во просек од 30 – 70 сантиметри со тежина од 500 грама до 6 килограми.

За поточната пастрмка се вели дека е кралица на дивите води. Се одликува со убаво, мускулесто и пропорционално тело и се вбројува помеѓу подобрите риби-пливачи. Има голема и јака глава со тапа муцка и голема уста со остри заби. Многубројните заби, всадени во челусната коска се усмерени кон внатрешноста на нејзината уста. Перките и се поприлично широки, заоблени и јаки. Целото тело и е прекриено со ситни, тенки и округли крлушки.

Бојата на телото на пастрмката зависи од местото на нејзиното живеење. Најчесто, грбот на пастрмката е темнозелен, темнокафеав, или темносив, а понекогаш и целосно сив. Лесно се распознава по црвените или црните точки кои завршуваат со светли рабови. по нејзиното тело. Во периодот на мрест, боите на пастрмката стануваат посилни и поубави. Токму по бојата која се оформува после втората година, можат да се разликуваат и младите од постарите пастрмки. Понекогаш се случува пастрмките во горниот тек на реката да се разликуваат од оние во долниот тек на реката. Во зависност од местото на живеење, дали се тоа брзи и плитки места, или подлабоки води, нејзиниото тело ја менува бојата од светла боја, се до црна боја, доколку живее во темни места и пештери.

Вкусот и квалитетот на нејзиното месо се смета за еден од најдобрите и најценетите.

Место на живеење, навики, начин на хранење и распространетост:

Пастрмката живее и се размножува во исклучиво ладни, брзи, чисти и протечни води. Позната е како жител на планинските рекички бистри потоци со песочно дно кои се богати со кислород. Најчесто се движи во горните делови на реките. Посебно ги сака скриените делови на водотеците, , места кои се во близина на трева, како и обала со дупки. Најчесто се крие под камењата, корењата на дрвата и во шупливата обала. Оваа грабливка уште од најмлада возраст се храни со сите врсти на безрбетници, ларви, инсекти, ракчиња и полжавчиња. Како старее, така разните врсти на риби, вклучувајќи ги и малите пастрмчиња, преставуваат нејзина основна храна. Пастрмката исто така ги сака црвите и скакулците, а неретко можете да сретнете и рибари кои ја уловиле и на леб.

Размножување:

Пастрмката се мрести во зависност од климатските услови ( во зависност од температурата на водата и одалеченоста од мрестилиштето) од Октомври до крајот на Фебруари. Во тој период бара плитки места со песокливо дно во брзаците. Со главата и опашот женката копа дупка од околу 20 сантиметри во која положува од 500 до 3000 јајца, кои мажјакот одма ги оплодува. Јајцата имаат помаранџеста боја и се големи околу 5 милиметри. После оплодувањето, гнездото со икри пастрмката го покрива со слој од песок за да ги заштити од бројните непријатели. За околу два месеци од икрата ќе се изведат младите кои во првите месеци од својот живот се движат во близина на мрестилиштето. Најпрво се хранат со планктони, а покасно со одредени инсекти, жаби и риби. Женката постанува потполно зрела од 2-3 година од својот живот.

Животен век, големина на раст и тежина:

Просечниот животен век на пастрмката е измеѓу 5-10 години. За тоа време може да нарасне во просек од 30 до 60 сантиметри и тежина од 300 грама до 10 килограми. Најчесто нејзината големина musicaзависи од богатството на храна во нејзиното живеалиште. Во планинските потоци на пример каде што нема доволно храна пастрмката може да нарасне најмногу до 2 кг. Многу ретко можат да се сретнат и поголеми примероци, кои доколку ги закачиме на јадица остават многу силен впечаток кој се памти цел живот.

Мамци и прибор за лов:

Ловот на пастрмката е исклучително интересен и од риболовецот бара максимални напори, досетливост и искуство. Се лови со вештачки мушици и лесна трска. Кога ќе се закачи на јадица, пастрмката вешто се бори, моќно плива во спротивен правец на водните струи, скока над вода и пробува да отиде во гранки или друго место за криење. При нејзното извлекување надвор од водата треба да бидете посебно претпазливи. Ако не е голема, треба брзо и без мачење да ја извадите на суво. За мушичарење најдобро време е од месец Април до Јули и од крајот на Август до Октомври. Најдобри резултати се јавуваат при облачно време и после слаб летен дожд.

Главата на македонската пастрмка и е прилично долга и зашилена, устата е длабоко всечена;.Горната вилица е тесна и достигнува до под задниот крај на окото. Има двоен ред заби. Бојата на телото е карактеристична. Црвените флеки, присутни кај повеке самониди, овде отсуствуваат. Наместо нив, овде има темно црвени петна, густо расфрлени по телото, освен по грбот, каде што воопшто ги нема. Достигнува маса и до 3кг.

Место на живеење, навики, начин на хранење и распространетост:

Македонската пастрмка е распростанета во студените планински потоци и реки со чиста, бистра вода, богата со кислород. За живот Македонската пастрмка бара песокливо и каменесто дно. Ги населува горното течение на реката Вардар со притоките од горното течение, потоа горните текови на притоките од средното течение на Вардар, реките: Треска со притоките, Лепенец, Кадина Река, Пчиња со притоките, Тополка, Бабуна со притоките, Брегалница со притоките. Извесно е и нејзиното присуство и во реките Бошава и Дошница.

Се храни со риби (особено покрупните примероци пастрмки), мегу кои преовладуваат видови кои ги населуваат пастрмските води, потоа ларви од водени инсекти, инсекти кои паѓаат во водата и што летаат ниско над неа, икра од други риби, жаби, полноглавци, црви и.т.н. Најамногу се храни во предвечерие, ноќе и во рана зора.

Размножување:

Половата зрелост настапува во третата или четвртата година, кај машките може во втората. Плодноста изнесува 1000 до 2000 зрна икра по килограм телесна маса на женката. За време на периодот на мрестењето се јавува полов диморфизам. Машките добиваат поинтензивна боја, кај постарите примероци долната вилица се издолжува и куковидно се извива нагоре (навнатре), додека женските имаат силно набрекнат стомак, а околу половиот отвор се забележува надуеност и зацрвенување. Кај машките тој отвор е во вид на кон внатре вдлабната цепнатина.

Македонската пастрмка се мрести обично во периодот ноември-јануари, а зависно од термиката на водата (настапување на зимата), може да биде и порано, односно подоцна. Икрата ја исфрла на плитки места со силно струење на водата и на песочно-каменеста подлога, во која женката претходно со опашката неправилна длапка (гнездо) со димензии 20-30 цм ширина и 15 цм длабочина. Веднаш потоа машката риба ја прелива икрата со млеч и по оплодувањето обете риби ја покриваат оплодената икра со камчиња за да ја заштитат од однесување од водата и од изедување.

Сомовите се фамилија на риби мекоперки. Фамилијата на сомови е многубројна. Ги има околу 500 врсти на сомови и живеат на водите на сите континенти во светот. Во Европа припаѓаат во групата на најголеми слатководни риби.
Опис

По својата градба и тело сомот во голема мерка се разликува од останатите риби.

Европскиот сом има голема глава, со голема уста и ситни заби. Главата му е широка и сплосната, а очите ситни и малечки. Околу устата сомовите имаат два долги и четири покуси мустаќи кои им помагаат во барањето на храната.

Телото на сомот е долго и лигаво и од главата накај задната перка му е све потенко и поплоснато. Грбот на сомот му е сивомаслинеста и темна боја, а стомачната страна му е со прљавобела боја. Долната перка му е исклучително долга и се протега до крајот на опашот. Грбната перка му е кратка.

Често пати сомот по своето тело има и неправилни пеги по телото. Кожата на сомовите им е мазна и не заштитена со крлушки. Видот на сомовите им е прилично слаб, но слухот им е добро развиен.

Место на живеење, навики и распространетостсом

Сомот ги населува реките и мирните води како што се езерата во централна и источна Европа како и западна и југозападна Азија. За свое место на живеење го избира мекото, мрачно дно и се врзува за него, така што многу ретко го напушта на подолг период. Сомот живее сам и не се движи во групи. Сомовите најчесто се задржуваат во мирни и длабоки води и вирови, дупки, по средината на речните текови или под обалата и копното. Деновите ги поминуваат скриени во дупки на дното, каде што се тешко забележливи благодарејќи на бојата на нивната кожа.

Сомот не сака ладно и токму затоа зимно време се укопува во тињата и муљот и таму седи се додека не надојдат пролетните води кога се подига и станува поактивен. Храната ја тражи во близина на своето засолниште и легло и најчесто таму се враќа сит. Сомот најмногу се храни во текот на летото, па се до почетокот на зимата.

Сомот не се смета за многу итра риба, но и покрај тоа што го сметаат за лесен плен, сомот е многупоинтелигентен од колку што се мисли. Месото од сом е исклучително квалитетно и вкусно и со малку коски.

Сомовите се воглавно грабливци меѓутоа можат да се хранат и со многу други работи како што е исхрана со органски отпадоци или пак разни паразитски врсти (кои ја цицаат крвта на други риби). Активни се ноќе кога се хранат со риби, ракови но и со помали водни птици и цицачи.

Животен век, големина на раст и тежина

Европскиот сом со малку среќа во животот може да достигне должина од 4 до 5 метри и тежина до 400 kg па со тоа претставува и најголема слатководна риба во Европа. Не само по големината, оваа врста е позната и по должината на животот, кој може да достигне старост и повеќе од 100 години.

Размножување

Во четвртата година од животот сомовите достигнуваат полна зрелост. После будењето од зимскиот сон сомовите во парови тргнуваат да бараат место за мрест, кој трае од Април па све до Јули. Сомот се мрести во поплитките делови на водата во која живее. Во тоа време мажјакот и женката се наоѓаат и извесно време пливаат заедно. Женката ја остава лепливата икра на водните растенија и може да изнесе и до 500.000 парчиња икра, после што мажјакот грижливо ја чува и не дозволува да и се приближи ниедна друга риба. После 10 дена од икрата излегуваат малите сомчиња кои остануваат во гнездото извесно време и се хранат со планктони и ситни животинки. Тоа трае се додека нивните родители не ги растераат. Кај сомовите се појавува и “канибализмот“. Доста често се случува возрасните единки да го преполоват или унуштат целокупниот пород, во ситуации кога водата е сиромашна со храна.

Ако водостојот е погоден младите соммчиња брзо напредуваат и растат многу брзо. Веќе во првата година достигнуваат тежина до 500 грама и должина до 20 сантиметри. Примероците од 3 кг, се од прилика стари помеѓу 4-5 години.

Самото име на оваа риба ни укажува на деталите по кои можеме да ја препознаеме. Црвените перки се деталот по кој е најмногу препознатлива оваа риба. Црвеноперката ја карактеризираат и усните кои се малку издигнати нагоре, остриот прелаз измеѓу стомакот и подопашестата перка, повлечената грбна перка накај опашот, како и црвеникастата точка во горниот дел на окото кое има жолтеникава боја. Грбот на црвеноперката има зеленожолта боја, а бојата на нејзините страни преминува во сребреникаста.

Црвеноперката е исклучително издржлива риба. Не се ретки случаите кога во густо затревени и многу топли води, или отсечени мали езерца, токму црвеноперката да биде последната риба која ќе преживее. Црвеноперката сака топли води, а со тоа и не живее во поладните води.

Место на живеење, навики, начин на хранење и распространетост:

Црвеноперката ги населува водите на северна Азија и Европа, со исклучок на Скандинавските земји, Шкотска, Апенинскиот и Пиринејскиот полуостров. Црвеноперката ја сака бистрата вода и нејзино омилено место за живеење се во води полни со растенија, а најмногу ја има во полиња со шаш и трска кои по правило нудат обилна разновидна храна, пред се ситни водни животинки. Ги населува низинските реки со спор тек, езерата, барите, каналите и ископите.

Најчесто црвеноперките се движат во јата. Понекогаш црвеноперките може да се приметат на површината на водата како оставаат мали бранчиња сечејќи ја водата со грбнота перка.За време на топлите летни денови, цели јата црвеноперката се подигнуваат кон површината на водата, а во текот на зимата се повлекуваат кон длабочините.

Црвеноперката се храни во текот на целата година, со кратки прекини во текот на парењето. Младите се хранат со планктони, додека повозрасните црвеноперки најчесто се хранат со растителна храна, тревки, инсекти, полжавчиња, црвчиња, па и помали рипчиња. Поради обликот на усните, црвеноперката обично се храни од површината на водата. Во текот на летото обично мирува чекајќи инсекти кои паѓаат во водата

Размножување:

Црвеноперката се мрести два пати во текот на годината и тоа од почетокот на Мај до почетокот на Јули. Се мрести на места полни со водни растенија, каде и ја лепи својата икра. Младите се изведуваат после 6-7 дена, остануваат во поплитките места и првично се хранат со планктони. Како растат така почнуваат да се повлекуваат кон подлабоките места и започнуваат да се хранат со инсекти. Црвеноперката расте доста споро и во одредени води треба да поминат повеќе години за да достигнат полна зрелост.

Големина на раст и тежина:

Просечната должина на возрасната единка на црвеноперката е измеѓу 20 и 30 см, а капиталните примероци на црвеноперка достигнуваат тежина и преку половина килограм и до 40 см должина.

Штуката е една од најинтересните риби, како по својот карактер, така и по градбата на своето тело и нејзините навики. Се одликува со издолжено, вретенесто и мускулесто тело покриено со ситни крлушки и во сразмер со големината на телото исклучително голем и силен опаш. Вакавата нејзина градба и овозможува штуката при нападот да развие брзина и до 11 метри во секунда, што се смета за рекорд помеѓу рибите. Ваквото снажно убрзување се должи пред се на опашот, но и дебелината на задниот дел на нејзиното тело, т.е дршката на опашот. Дополнително и помагаат и другите перки, особено грбната која е поставена малку наназад, скоро во иста положба како нејзината подопашестна перка.

Дополнителна карактеристика на телото на штуката, која исто така ја разликува од другите риби претставува нејзината голема уста и многу бројните заби, што ја прави штуката еден од најголемите водни предатори во водите во кои живее и врста која според изгледот на устата наликува на крокодил. Штуката има поголем број, различни по големина заби кои се поставени во сите делови на виличната коска. Во горниот дел од нејззината вилица се поставени поголем број ситни заби, а во долниот дел неколку поголеми. За овој нејзин детал риболовците доста често се предупредуваат и токму затоа постои и правило “Кога откачуваш штука, биди особено внимателен“. Штуката може устата дупло пошироко да ја отвори и доколку ова се комбинира со широкото грло и растегливиот желудец, лесно е да се свати зошто штуките напаѓаат покрупен плен и зошто и најмалите штуки можат да проголтаат за нив големо парче плен.

Место на живеење, навики, начин на хранење и распространетост:

Штуката е риба на низинските води, реки, езера и бари. Доста често може да се забележи и во бари кои најмногу се полнат од излевањето на реките и потоците после обилни врнежи.

Во однос на изхраната на штуката, може слободно да се констатира дека штуката не простува на ништо што може да проголта, па дури ни на припадниците на својот род и токму затоа ја викаат ајкула во слатките води. Во однос на својата големина, штуката дефинитивно е рибата која голта најголем плен. Ова го објаснува нејзиното алчо напаѓање на воблери и кедери кои се нешто помали од нејзе самата.

За време на мрестот штуката не се интересира многу за хранење, но затоа пак после овој период, штуката тргнува во поход и силно напаѓа, што преставува и голема шанса за рибарите кои се “загреани“ за оваа убавица-предатор. Овој период всушност е и периодот кој дава најдобри резултати во ловот на штука.

Што се однесува до нејзината исхрана, треба да се нагласи дека штуката почнува да се храни со мали рипчиња пред сите останати предаторски врсти. После само два месеци од животот и при должина од само неколку сантиметри, малите штукичиња почнуваат да ги напаѓаат другите мали рипчиња. При тоа, нејзиниот инстинкт е до толку силен што доста често после пролетниот мрест, доколку временските прилики за мрест на другите врсти на риби се неповолни, или доколку мрестот касни, штуката започнува да ги напаѓа и помалите припадници на својата врста. Веќе во Април и Мај по stukaдолжина на обраснатата обала во барите, каналите, реките и езерата можат да се забележат ситните штуки, како се уредно подредени и во “замрзната“ положба го чекаат својот плен. Притоа, што се однесува до нејзиниот напад, како што кажавме тој е еден од најбрзите во однос на рибите во целиот свет, сепак максималната брзина на пливање на штуката и не е така инпозантна и таа не преоѓа 60км на час. Тоа ни укажува дека штуката не е упорен прогонител и дека во случај на неуспешен првичен напад, брзо се откажува од понатамошно гонење на пленот.

Со завршувањето нa првата сезона од животот на штуката, во зависност од условите во кои напредувала, таа може да достигне должина и до 30см. При оваа прва сезона од својот живот, штуката интензивно се храни со секој плен кој може да го проголта. Во овој период не бираат храна и најчесто ги јадат рипчињата од врстата која е најнаселена во водата во која живее и штуката. Кога другите рипчиња ги нема во доволен број, како што беше спомнато, кај штуката се раѓа “канибализам“ и таа започнува да си ја јаде својата врста. Повозрасните штуки освен со риби се хранат и со жаби, ситни водни птици, патки и со други поситни водени животинки.

Сепак и покрај се, неможе да се каже дека штуката секогаш е гладна и дека секогаш напаѓа. Има и периоди кога штуката не е заинтересирана за храна. Доколку ја забележиме, добри знаци дека штуката е гладна и заинтересирана за храна е нејзината положба, доколку со главата е усмерена кон водната површина, а со опашот кон дното, или кога од обалата е усмерена кон средина на водата.

Размножување:

Својата зрелост штуките ја постигнуваат на својата 3-4 годишна возраст. Штуката се мрести прва и пред сите при крајот на зимата од Фебруари до Април. Својата икра ја лепи на водните растенија на само неколку сантиметра длабочина и инкубацијата на јајцата трае 10-15 дена после оплодувањето. Малите штукичиња напредуваат многу брзо и само после 1,5-2 месеци од нивното изведување, со своја големина од 3-5 см, дефинитивно преоѓаат на исхрана со риба. Тоа е всушност времето кога се изведуваат младите на другите врсти и токму затоа младите на штуката брзо напредуваат.

Големина на раст и тежина:

Спрема одредени податоци штуката може да нарасне до 2 метра и до 34кг рибна маса. Сепак таквите капиталци се многу ретки и многу пореални се капиталците од штука до 15кг. Нејзиниот животен век се проценува на 40 години, но истиот може да биде и подолг.

Лињакот е препознатлив по зеленикастото тело, црвенкастите очи, заоблените перки, кратките грбни перки и по два брка на горната уста. Има краток и цврст опаш, устата му е мала, а телото му е прекриено со ситни крлушки, дебела и лигава кожа. Страничната линија му е пуна, а во предниот дел благо се подига накај главата. Грбот му е темнозелен, а стомакот и страничните страни му сеlinjak зеленкасто-темни или златножолти, што зависи од бојата и бистрината на водата во која живее. Месото му е мрсно и вкусно, особено ако живее во протечни води во кои нема мирис на тиња. Неговата градба е таква што неможе да се прмаши.

Место на живеење, навики, начин на хранење и распространетост:

Живее во мирни и проточни води богати со растителен свет, тиња и глина во цела Европа. Најчести места на живеење на лињакот се езерата, малите езерца создадени од копање на песок и спорите реки.

Лињакот е една од најотпорните слатководни риби која може да живее во води со многу мало количество на кислород и доста често после големи еколошки катастрофи и загадување на водата, токму лињакот е рибата која умее да преживее.

Најчесто лињакот се храни преку ден и не е тешко да го лоцираме, затоа што кога се храни испушта меурчиња на местото каде што се наоѓа. За среќа на рибарите лињакот доста често се придржува до своите навики и доста често можеме да го најдеме на исто место. Често се задржува до места со треви и особено места со водени лопури. Се храни слично како крапот, од дно, со ситни водни животничиња и мекотелци. Интензивно се храни летно време, а зима го троши она што го има претходно фатено и живее закопан во тињата....

Лињакот е доста мирна риба. Се лови на тапа и со прибор сличен како и приборот за крап. Најчесто се лови на пролет и тоа претежно на црни црви.

Доколку станува збор за река, колку што е водата побистра, толку повеќе лињакот се повлекува кон средината и сртот на речното корито и најчесто се крие во тревите и алгите. Поприлично е борбен кога ќе се закачи и затоа треба да се користи поцврст прибор.

Размножување, големина на раст и тежина:

Обично расте до 2 килограми. Се мрести од мај до јуни, а икрата ја остава на водените растенија. Слично како и кај штуката сите поголеми лињаци се женки. Мужјак од 3,5 килограми е раритет и се смета за чудовиште, додека женките можат да нарастат и до 6 кг. Сепак примероците над 3 кг. се сметаат за капиталци на сите места. Карактеристично за оваа риба е што малите примероци, помали од 0,45 кг, многу тешко се ловат.

Црна мрена (Barbus)

Опис

Телото на црната мрена има вретенест облик. Главата и е сплосната, а на горната усна има два мали бркови. Бојата на телото и зависи од местото во кое живее и најчесто е сивкаста, жолтеникава, или зеленкаста. Долж своето тело и на перките има многу темни точки, по што е препознатлива и поради што понекогаш ја мешаат со помалите кркушки. Стомачниот дел и е бела боја.

Големина, распространетост и навики

Црната мрена ги населува пред се поголемите и помалите реки и поретко и езерата.krkuska

Во пролет и лето најчесто се движи во поплитките делови на водата, на места со камено и песокливо дно. Во есен и зима се повлекува во подлабоките делови од водата со песокливо дно или дно со тиња. Често може да се сретне во друштво со кленот и белата мрена. Ги избегнува затревените места од водата.

Црната мрена е права денска риба, која денски е доста активна, а навечер лежи на дното. Таа е риба која се движи во јато и пред се по дното на реката или езерото. Кај нас достигнува големина од 25-30 см и тежина од 300-500 грама

За разлика од црната мрена, кркушката (Gobio), како што најчесто риболовците ја нарекуваат поточната мрена, е ситна риба, која најчесто не престигнува повеќе од 15сантиметри, но е доста популарна, како кај поискусните рибари (за да ги подобрат своите рефлекси), така и кај почетниците, затоа што цело време е гладна и не е многу тешко да се улови.

Размножување
Црната мрена се мрести во Мај и Јуни кога женката ја лепи икрата на водните растенија.