Викендов бев во Охрид, па решивме со Емил да отидеме до ревирот Треска 1 (Кичевски ревир), односно да го фатиме делот од мостот на патот кон Битола па нагоре по Треска.
Пристигнавме рано сабајлето, се беше смрзнато, реката беше бистра, ама доста голема и многу брза. Условите за риболов, многу слаби.
Потрошивме безуспешно едно 2-3 часа по Треска нагоре, нормално без успех. Сретнавме неколку риболовци од кои добивме информации: македонска пастрмка (поточара) многу слабо на овој дел, само ситни тук-там. Калифорниски се уште има останато од времето кога избегаа од рибниците, се фаќа по некоја и над кило, а има и помали примероци. Најчест и најловен мамец - црн црв. Ги боли уво, си ловеле сите на жив мамец :)
Откако конечно си се убедивме дека нема услови на Треска, го однесов Емил на “рекичето“, односно една притока на Треска од која направив репортажа пред неколку години. И рекичето беше многу надојдено и изменето, таму успеав да прелажам две калифорниски пастрмки на блинер кец. На истата локација каде што ги извадив пастрмчињата, претходно ловев со мухарицата на Емил и немав удар :)
Од рекичето отидовме на едно друго рекиче, Беличка или Белица, која тече паралелно со патот Кичево - Битола. Почетокот на реката ветуваше со изгледот, ама нагоре текот беше многу монотон :) На блинкер не даде ништо, а Емил извади две мали поточари во едно вирче на нимфа.
Од таму, седнавме да го пробаме јадењето во Мерак (чиста 5-ка), па отидовме на Сатеска над с. Песочан. Сатеска уште еднаш потврди дека е празна река. Не беше многу надојдена, ги имаше сите услови за риболов, само недостигаше риба. Ниту на блинкер, ниту на мушица.
Еве неколку фотки по редоследот на пишување.

Бистро!