уууу многу напишано, како и секогаш.
Благодарност за сите кои ни честитаа и не поддржаа. Еве еден краток осврт на натпреварот и така како го гледам јас.
Најпрво мора да се каже дека водата беше захтевна и тешка. Бара многу физичка работа, но сепак е големо задоволство да се лови. Јас велам слатки маки. Денас прочитав се што е напишано на оваа тема и жал ми е што не се вклучив порано. Денес сватив дека Јане ловел таму и дека има дадено корисни информации. Меѓутоа поради мојата презафатеност со професионалните обврски немав можност посериозно да се посветам на прибирање информации и подготовка за натпреварот. Бојли правевме на ден пред тргнување, а за зиг-риг воопшто не бевме спремни. Дури намавме ни зиг. Мора да признаам дека имав многу малку информации за водата и начинот на риболов на неа. Но тоа е сепак проблем на мојата екипа и лично мој пропуст. Меѓутоа кога ќе направам пресек на она што се случуваше на натпреварот лично сум задоволен од постигнатото.
Сега за натпреварот.
Бевме на позиција 2 (инаку обележана позиција 3). Од лево екипата на домаќинот момците од Србија (кои на крајот беа втори), а од десно екипата на Хрватска (која го освои првото место). Боксот среден, има сенка, пристапот е идеален, а водата на прв поглед изгледа супер. Задоволен сум од позицијата. Ми изгледа ок. На стотина метри во правец гледам скокови на риба и веќе ја гледам како моја. Влегуваме во бокс и го подигнуваме шаторот, поставуваме род потови, трските се наместени спремни за фрлање. Следи свиреж и почнува натпреварот. Трската со маркерот во рака и почнува сондирање. На 100м во правец, длабочина 11м. На 90 метри длабочина 10 м. Потоа варирање од 7 до 11 метри се до некои триесет метри кога веќе е некои два до три метри. Од 50 до 100 метри има неколку дупки. Дното меко, тињесто. Оди маркирање лево. Сликата е слична. Дупки и брегови, длабока и поплитка тиња. Се бара плато за ловење. Се бара тврдо место со длабочина од три до 5 метри. Такво нешто наоѓам на левата страна, речиси на граница со другиот бокс на далечина од 50 м. Тука спремаме едно хранилиште. Маркирам скоро 45 мин, а за тоа време комшиите од десно, екипата од Хрватска веќе има извадено неколкуу риби. Нема веќе трпение за маркирање на десната страна. Трските се местат и одат во правец на определеното хранилиште. Но за секој случај малклу подалеку. Пред него. Се фрла многу храна. Бојли, топки, спод. Се е послано како треба. Меѓутоа риба нема. На прво мерење нула, а од лево веќе вадат на две трски. Доаѓаат домаќините и многу добронамерно не советуваат да ловиме на зиг. Кој како доаѓа го кажува истото. Дење на зиг, ноќе на дно. Е ај лови на зиг кога не си спремен за тоа. Барам флуорокарбон во торбата, јадици кордини за зиг 8 и 10 и почнувам да врзувам. Еден од 1м, па 1,5, па 2м, и нешто под 3м. Меѓутоа немам подигачи (зигови). Ставам попап боили, а почнувам и да делкам една поп уп бооила и правам цилиндричен подигач. Почнуваме со прихрана на 90 до 100 м. Лета спомб на 80 - 90 и бојли колку може подалеку. Осумнаесетките стигаат и над 80 м. Зиг од 2 метри е пласиран на 90м. Другиот од 3 м до него. И пак ништо. Не фаќа нервоза, кога гледаме како комшиите со зиг не поголем од 2 м ловат на 130м далечина и редовно вадат. На трската од лево имаме удар. Убаво рибче од приближно 5 кг. Друг удар и изгубена риба пред сам кеп. Нервоза, адремалин, инат и желба да се постигне резултат се мешаат и прават да не чуствувате болка во рацете. пак се фрла храна и летаат спомбови. Од зигот ништо. А како ќе има кога длабочината на водата е над 10 м. Зигот од 3 значи дека ловиме во воден столб подлабоко од 7 метри. За да стигнеме до воден столб од 2 м ни требаа уште 5метри предвез (зиг). Гледам дека од тоа нема ништо. А денот поминал. Ноќта добиваме една, па уште една риба на сама граница со соседите од десно. Тогаш почнуваат да летаат боилли на 10 до 15 метри во линија. Србите ни ја превземаат рибата. Не ловат таму, но фрлаат храна во линија на нашето хранилиште. Ја поминуваме ноќта со неколку удари. Уште неколку утрото и тоа е се. Изгрева сонце и хрватите почнуваат да ловат на зиг. Решаваме повторно да пробаме зиг на 80 до 100 м. Толку далеку можеме да фрлиме спомб. Спремам еден од 5 м, но прашање е како да се фрли. Крадеме, финта од комшиите кои веќе фрлаат зиг од над 5 метри и успешно го пласираме на местото каде се фрла прашкастата храна. Во меѓувреме Кире го праќаме да купи подигачи и за чудо многу брзо се врати и ни ги донесе. Сеуште и немаме направено чорба за зиг. На лице место спремам прихрана. Две конзерви шеќерац толчам во кофа со тегла, додавам пелети, и кршам боили и тигров орев. Малку хемија и прашкаста и чорбата е спремна. Прави облак во радиус од 3 метри. Лета спомбот и брзо добиваме удар. На пола пат ја губам рибата. Имаме уште две откачувања за кратко. Саше доаѓа од мерење кај србите и вели дека користат чудни ама поголемми јадици. Врзувам две шески и пак фрламе зиг. Резултат НУЛА. Во тој момент Кире ни проследува информација од продавачот од продавницата каде купувал подигачи дека на таа позиција (3) се ллови многу блиску. На 15 до 30 метри, десно од спрудот. Повторно маркирам и навистина наоѓам тврдо на некои триесетина метри од брег. нема предавање. Хрватите се од десно, но тие не ловат на дно. Почнуваме да спремаме ново хранилиште. Зигот не ни функционира, левото хранилиште веќе не функционира. Србите ни ја превзедоа рибата целосно. Подалеку оловото заглавува во тиња, а мамците ги вадиме смрдливи и цели. Нема друго решение освен целосно посветување на новото хранилиште. Повторно интензивно храниме и постиламе за да ловиме ноќе. Две трски се на зиг и интензивно фрлам ракети, а две се на далечина од 30 до 50 метри благо во десно на дно и тука континуирано чаталам боили. Рацете веќе не знам дали се мои, но борбата продолжува. Ноќта поминуваме добро. Имаме осум риби за мерење и сме задоволни. Утрото почнува правото задоволство. Една осмица, па десетка, па риба од 13 кг. Една Саше губи и многу возбудено вели, друже оваа не можев ни да ја помрднам. Си зема, се прошета лево па десно празнејќи ми пола шпунла и се откачи. Вели, не сум имал толкаво нешто на трска никогаш во живот. Но нема застанување. Имаме уште неколку удари и веќе сме среќни. Исцрпени но среќни затоа што веќе фаќаме риба континуирано. Знаеме што правиме. Рибата ни е легната на храна и само треба да ја задржиме и да је ловиме. На жалост натпреварот, има почеток, но и крај. На 10 минути до крај имаме убав ран и излегува една убава осмица. До крај остануваат уште 5 минути, а Саше вели „друже да фрлам пак или доста беше“. Реално и да имаме удар за помалку од 5 мин рибата нема да ја извадиме, но трската наместениот мамец сепак го лета во вода. Немаме удар до крај. натпреварот заврши. Двајцата сме среќни и задоволни од постигнатаото. Секако, како и секогаш со констатација дека можевме и подобро. Па ледеа коментари е да не ни беа србите од лево и хрватите од десно ќе бевме подобри. Па ееее како не почнавме одма со маркирање десно, ќе го најдевме „десното“ плато порано па ќе ловевме многу повеќе. ЕЕЕЕ да бевме подготвени за лов со зиг ќе ги здробевме. ЕЕЕ да имавме подобра опрема па да си фрламе на 130 м па еее....... еден куп изговори и оправдувања. Но на крајот сваќаме дека сме си поминале супер. Дека е ова уште едно искуство повеќе и школо за иднина. Дека достојно се претставивме и дека се боревме машки до крај. Среќата беше уште поголема кога дознавме дека Пеџа ја има најголемата уловена риба. Па без пехар нема да се вратиме во Македонија. И на крајот свесни сме дека во прва прилика повторно би ловеле таму.
Поздрав до сите.
|