Со душа чекав да залади времето, летово испадна премногу долго. Конечно минатата недела дожд и паѓање на температурата и долго очекуваниот северен ветер. Веднаш направив едноноќен тест риболов со задоволителен резултат, едно крапче од 2кг. Не е којзнае што, ама за нашево незгодно езеро не е лошо. По два дена со чамецот и сонарот се провозивме по езерото, најдовме место што ни изгледаше добро за крап и прихранивме со царевка и боили. Во вторник и среда пак прихрана во исто време. Во четврокот одиме. Тони кај мене стасува пред време, набрзина фрламе се што треба и не треба во кола, ја закачуваме приколката со чамецот и кај 15.30 сме на местото. Прво чамецот во вода, па почнуваме со трските. Тони ги фрла двете трски лево, јас треба со трите мои десно. Ја фрлам првата, се враќам по втората и веќе на левите трски има удар, и тоа каков удар, страотен ран
прачката ќе ја однесеше во езеро. Тони веднаш ја фаќа и ајдееее скокаме во чамецот насмеани до уши, за 15 минути имаме удар, фантазија. Ја влече рибава ама некако не пружа отпор и ми вика овоа е караш изгледа, абе каков караш човек прачката ќе ти ја однесеше караш такво нешто не може да направи му викам, после тоа направи некој трзај и претпоставивме дека е крап од 4-5 кг. По неполна минута рибата се откачи, а северчето не однесе 50 метра надоле. Дали да си среќен што има толку брзо удар или несреќен што се откачи?! Ајде не бил наш. Некаде по форумиве прочитав една интересна, „ Мојата риба не може никој да ја фати, таа мене ме чека„. Ги префрламе левите трски и јас успевам да фрлам 2 мои трски и повторно удар на левите. Тони ја фаќа трската ама мене ми ја предава, ај сега ти вади го ми вика. Океј, нема проблем 
. Влегувам во чамецот и пак истата финта, рибава не пружа отпор. Јас го влечам и иде како кученце накај мене. Кога се доближи на 10-тина метри почна да влече накај средина на езерото, и пополека ама некако моќно не влече. Ќе пробам да ја одлепам малку рибата, ќе ја напумпам, ќе ми повлече 3-4 метри конец, пак ќе ја дигнам малку пак оршата ќе почне да зуи. Ветеров не носи надоле, Тони се мачи со веслото, јас со рибата, а рибава никако да ја видиме колкава е и што е. Многу јака риба, не се дава, почнаа да ми отрпнуваат прстите на десната рака од трската. Конечно по 15-тина минути се појави силуета под површината . Леле колкав е, ако е крап е над 20кг, ми вика Тони. После тоа лево-десно уште неколку амурски бегања, ненормално јаки и кеифски 
, го нацрпуваме амурот и малку викање и крекање среде езеро од радост. Ветерот не однел веќе 300 метри настрана, ама тоа не е проблем за 2 минути се стасува со ваква риба во чамецот. Значи амур бил и тој прееска. Јатото легнало кај нас на хранилиштето и крка боили. Весламе накај трските со една мисла во главата дали ќе ги видиме сите трски надвор. Наближуваме и гледаме трите трски стојат, две десно една лево. Ух, добро е, ни олесна. И свингерите се на место, ама како се доближуваме гледам на едната трска десно конецот наместо надесно налево оди, ја гледам шпулната празна скрос ! Иииииии! Паника не фати, брзо рибата во сак ставај ја, кепчето монтирај го, влегуваме пак внатре. Рибата извлекла 250 метри конец и влегла во некоја закачка. Се обидувавме 5-6 минути да ја извадиме, ама не биваше и скинав. Северот не тепа цела време .Се враќаме пак на брегот. Стасуваме на брегот капнати од умор и возбудени до даска. Ни останаа уште две трски во вода. Треба да префрламе ама немам душа веќе. Јас седнувам на тревата, Тони го зема телефонот да се јави кај пријателот да му каже што ни се случува. Додека зборува со него на телефон пак удар на левата трска. Се фрла телефонот и пак скокање во чамец. Лудница! Сега веќе поосоколени, го вадиме за 5 минути амурот, малку помал од претходниот. Излегуваме надвор, ја ставаме рибата во сак и двајцата седнуваме на тревата и се чудиме што ни се случува. Во вода остана фрлена само една трска од 5 планирани. Ни распакувани салам, ни шаторот поставен, една ракија не се напивме, а 4 удари од подморници имавме! Оклештени до уши и капнати од буквално физичката работа, ги фрливме конечно сите трски и се напивме по една како луѓе.![[ img ]](http://media.snimka.bg/9480/025215865.jpg?r=0)
![[ img ]](http://media.snimka.bg/9480/025215864.jpg?r=0)
![[ img ]](http://media.snimka.bg/9480/025215866.jpg?r=0)
Ноќта помина ептен мирно, немавме ни едно тит. Ама баш ништо. А претходно се надевавме на удари само ноќно време, ама удари од крап, а овде беа амурите, од крапот ни трага ни глас. Утрото во 7 ч удар на десната страна. Влеваме во чамецот и рибата се откачува. Јебига. Сонцето почна убаво да тепа а малку и од алкохолот претходниот ден, не наваса дремка па се бапнавме на спиење во шаторот кај 11ч. Во 12ч удар на левата страна. Влегуваме во чамецот и кеифски и мераклиски си го вадам амурот (12,5кг). Уживанција! До вечерта немаше ништо освен мезење и пифкање, ноќта такуѓере. Следниот ден, во саботата пак удар десно во 7ч. Овојпат најмало амурче, само 10кг, ама борбено.
![[ img ]](http://media.snimka.bg/9480/025215869.jpg?r=0)
![[ img ]](http://media.snimka.bg/9480/025215871.jpg?r=0)
Кај 11ч се собравме и ние и сето ѓубре зад нас, и од нас и од еден куп други, и презадоволни заминавме дома. Тргнавме со мисла да фаќаме крап, ама налетавме на исто толку ако не и поборбена риба од крапот. Ловев на домашно изработени боили, со класичен полуфиксен систем, со 80гр олово, јадици корда курв шенк бр.6. За 48 часа имавме 7 удари, од кои 4 реализирани. Подобро здравје !
![[ img ]](http://media.snimka.bg/9480/025215868.jpg?r=0)
![[ img ]](http://media.snimka.bg/9480/025215873.jpg?r=0)
Поздрав
